رمضان در محله سلسبیل به روایت یک نویسنده | از خانه تکانی تا گلریزان و ترنابازی
تاریخ انتشار: ۱۶ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۴۵۹۹۴۲
به‌گزارش همشهری آنلاین ،«آفتاب که خیال رفتن به سرش می‌زد، صدای اذان حاج عباس خدابیامرز در دل کوچه می‌پیچید، همسایه‌ها دور هم جمع می‌شدند تا به شکرانه یک روز عبادت و روزه داری،طعم شیرین یک افطار دسته‌جمعی را در کنار هم بچشند. بعد از افطار و شب‌نشینی نوبت بازی‌های جمعی بود که فارغ از برد و باخت و سرگرمی،روحیه همدلی و مهربانی میان همسایه‌ها به برکت ماه مهمانی خدا زنده می‌کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
برای ما ایرانی‌ها ماه رمضان دست کمی از ایام نوروز ندارد و به نحوی فصل دل تکانی و خانه‌تکانی محسوب می‌شود. «سید رسول امینی»، با بیان این مطلب سر صحبت را باز می‌کند : «از چند روز مانده به ماه مبارک، خانم‌های خانه دست به کار رفت و روب و نظافت خانه می‌شدند. اینکه ماه رمضان در چه فصلی باشد، چندان مهم نبود.خانه باید برای پذیرایی و دید و بازدیدهای ماه رمضان تمیز و مرتب و آماده می‌شد.در کنار این کار، غبارروبی مساجد،شست‌وشوی فرش‌ها و قالیچه‌ها و تمیز کردن شیشه‌های مسجد «باب‌الحوائج» از مهم‌ترین برنامه‌های اهالی در استقبال از ماه رمضان بود. »
به گفته امینی،تهیه آذوقه و اقلام غذایی اولیه برای خانواده‌های بی‌بضاعت و کم‌درآمد محله با مشارکت و همیاری اهالی و خیّران از دیگر رسم‌های نیک اهالی محله سلسبیل در این ماه مبارک بود.
۳۰ سالی است که حاج «عباس امین‌الدوله»،از اهالی قدیمی و خوش‌صدای کوچه گلچین،دعوت حق را لبیک گفته و به آسمان ابدیت پرواز کرده است،اما هنوز هم قدیمی‌های کوچه از صفا و صمیمیت ماه‌های رمضان قدیم و صدای دلنشین این مرحوم یاد می‌کنند. امینی در سفر خاطراتش از مرحوم حاج عباس و اذان گفتن‌های دل‌انگیز او زمان افطار و سحر یاد می‌کند : «اغلب در ایام ماه رمضان، به‌ویژه وقت سحر، برای رعایت حال همسایه‌ها صدای بلندگوی مسجد را کم‌می‌کردند. در انتهای کوچه ما (کوچه گلچین) حاج عباس از همسایه‌های خوش‌صدای محله بود. او سحرها برای خبر کردن مردم از روی خرپشته پشت‌بام با صدایی خوش اذان می‌گفت. همسایه‌ها به اذان گفتن او به‌وقت سحر برای دست از غذا کشیدن و نماز خواندن و هنگام افطارها به باز کردن روزه عادت داشتند. خدا رحمت کند، مرد خوش‌اخلاق، معتقد و باخدایی بود.»
به گفته این همسایه قدیمی ما،حاج عباس در ماه رمضان سال ۱۳۶۸،وقت سحر، در میانه اذان گفتنش از دنیا رفت. او در ادامه تعریف می‌کند: «طبق عادت، حاج عباس رفته بود بالای خرپشته تا اذان بگوید که یکباره صدایش قطع شد.همسایه متعجب مانده بودند چرا اذان حاجی ناتمام مانده که با صدای شیون اهل خانه‌اش متوجه شدیم از این دنیا پرواز کرده است. »
قدیم‌ها مردم چندان اهل امتحان کردن و خوردن خوراکی‌های گوناگون به وقت افطار نبودند. درواقع، اغلب سفره‌های افطاری ساده، اما خاطره‌انگیز بود. سفره‌ها به اندازه پذیرایی از اهل یک محله و جمعیت جا داشت. با اینکه خوردنی‌ها محدود،اما لذت‌بخش بودند و طعمی به یاد ماندنی داشتند.امینی می‌گوید:«مستاجری داشتیم به نام زینب خانم.این بانو شب‌های ماه رمضان سفره‌اش برای کسبه،همسایه‌ها و دوست و آشنا پهن بود. آن زمان هم اکثر خانواده‌ها پرجمعیت بودند و رفت‌وآمد زیادی هم داشتند. زینب خانم بساط افطاری‌اش را درحیاط می‌چید. برای مردم آن روز سفره زینب خانم یک سفره شاهانه بود؛نان و پنیر، سبزی‌خوردن، ماست، زولبیا و بامیه و یک نوع شام، اما آنقدر این سفره گیرا و لذت‌بخش بود که همسایه‌ها تا ساعت‌ها بعد از افطار دور همین سفره گرم گفت‌وگو و بگوبخند داشتند. »
گلریزان برای خانواده های نیازمندبازیهای شبانه بعد از افطار و اجرای مراسم گلریزان برای کمک به خانواده‌های آبرومند محله از دیگر ماجراهای جالب شب‌های رمضانی اهالی محله سلسبیل است که امینی به آن اشاره می‌کند : «چند ساعتی که از افطار می‌گذشت نوبت بازی‌های شبانه همسایه‌ها بود. بعضی از بازی‌های آن روزگار، مانند ترنا و زو، به قول امروزی‌ها از مدافتاده است.ما بچه‌های قدیم محله،دلمان به ماه رمضان و همین بازی‌ها خوش بود. معمولا سر کوچه خودمان،گلچین و در خانه استاد «باقر ملایی‌نژاد» بعد از افطار به اتفاق پدرها و بردارهایمان جمع می‌شدیم و می‌ایستادیم پای بازی پرهیجان زو. خانم‌ها هم از پنجره با تشویق همسر و فرزندانشان در این بازی مشارکت می‌کردند. یادش به خیر! این‌روزها جای بسیاری از افرادی که در این بازی‌ها مشارکت می‌کردند در میان ما خالی است. »
منبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: منطقه ۱۰ ماه رمضان رمضان افطار بعد از افطار محله سلسبیل خانواده ها همسایه ها ماه رمضان حاج عباس بازی ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۴۵۹۹۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
قنات تاریخی بهریار دلیجان گلریزان شد
ایسنا/مرکزی مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان مرکزی از برگزاری آئین روز ملی قنات با حضور جمعی از کشاورزان دشت بهریار شهرستان دلیجان خبر داد.
محمود مرادی امروز ۸ اردیبهشت ۱۴۰۳ گفت: کشاورزان در این مراسم به مناسبت گرامیداشت روز ملی قنات ایرانی، مظهر قنات تاریخی بهریار را به امید فزونی برکت، گلریزان و گلاب افشان کردند.
وی گفت: ایرانی‌ها با ابداع فن قنات در سرزمین نیمه خشک ایران بزرگترین تمدن‌ها را ایجاد کردند و در واقع با مدیریت منابع آب آبادانی را به ارمغان آوردند، لذا وظیفه همه ما این روزها حفاظت از این میراث معنوی است تا نسل‌های آینده از ما به نیکی یاد کنند.
او با بیان اینکه قنات بهریار به عنوان یک اثر ارزشمند تاریخی مربوط به دوره صفوی در تاریخ یکم اردیبهشت ۱۳۹۴ به شماره ۳۱۲۳۸ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است، افزود: امسال مراسم روز ملی قنات برای سومین سال متوالی در راستای انجام مقدمات ثبت جهانی این میراث ارزشمند تاریخی دلیجان برگزار شد.
مرادی افزود: قنات بهریار یکی از کهن‌ترین میراث ارزشمند شهر دلیجان است که با تلاش سعید اصغری، محقق و تاریخ نویس دلیجانی در میراث ملی کشور به ثبت رسیده است.
مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان مرکزی افزود: متاسفانه قنات بهریار حال خوبی ندارد و لازم است مدیریت شهری دلیجان این مهم را درک کند که یکی از جاذبه‌های گردشگری و فرهنگی شهر در معرض نابودی است و باید اقدامات ضروری برای نجات آن را در دستور کار خود قرار دهد.
انتهای پیام
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»